กล่าวคือ วัน 15 ค่ำ เดือน 1 (正月十五) ซึ่งเรียกว่า ซั้งหยวนเจี๋ย (上元节) วัน 15 ค่ำ เดือน 7 (七月十五) เรียกว่า จงหยวนเจี๋ย (中元节) และวัน 15 ค่ำ เดือน 10  (十月十五) ที่เรียกว่าเซี่ยหยวนเจี๋ย (下元节)

ในวันเทศกาลหยวนเซียวนี้ เทพเจ้าแห่งฟ้า (上帝) ผู้เป็นใหญ่ในเทศกาลซั้งหยวนเจี๋ย ชอบการรื่นเริง และความสนุกสนาน จึงชอบที่จะให้ผู้คนตามประทีป แขวนโคมไฟให้สว่างไสวไปทั้งเมือง ในพระราชสำนัก วันเทศกาลหยวนเซียวนี้ จะมีการตามประทีปตามที่ต่างๆ ทำให้สว่างไสวไปทั่วพระตำหนัก ในสมัยโบราณเทศกาลนี้จัดเป็นเทศกาลหนึ่งที่มีความสำคัญมากของพระราชสำนัก สำหรับชาวบ้านก็จะทำโคมไฟที่มีรูปแบบต่างๆแขวนตามบ้านจนสว่างไสวไปทั่วเช่นกัน เทศกาลนี้เป็นเทศกาลประจำปี (传统节日) ของชาวจีน

ด้วยพัฒนาการของสังคม การเฉลิมฉลองเทศกาลนี้ก็ได้ปรับเปลี่ยนและพัฒนาตามความเจริญของบ้านเมืองด้วย ปัจจุบันเทศกาลนี้ เป็นเทศกาลที่เต็มไปด้วยสีสันและความสนุกสนานร่าเริง ผู้คนจะทำโคมไฟในรูปแบบต่างๆ จนบางแห่งได้จัดเป็นเทศกาลประกวดโคมไฟ อีกทั้งมีการละเล่นหลายชนิด มีการเชิดสิงโต เชิดมังกร ทาบปัญหา ชมโคมไฟ และที่สำคัญคือรับประทานขนมบัวลอยเรียกว่า ชือหยวนเซียว(吃元宵) เชื่อกันว่าขนมบัวลอยนั้นจะนำโชค สิริมงคลและความสมหวังมาให้ในปีใหม่ที่จะมาถึง และที่สำคัญคือ เทศกาลหยวนเซียวเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าบรรยากาศของตรุษจีนได้สิ้นสุดลงแล้ว